پاسخی به مادر جوان و دردمند ایرانی در روزگار ماتم:
سلام بر تو که رنج و ستم میکشی،
اجداد من به آنسو کوچ نکردند ولی خود خواسته و ناخواسته در آن "سوی دیگر" ماندگار شدم. من پسرکم را که کمی از دلبند تو کوچکتر است در کالسکه در هوای آزاد میگردانم ولی من بی دغدغه نیستم. من پا به پای شما برای جوانان وطن خون گریه می‌کنم و دلم برای همه میسوزد. برای وطن، برای جوانی سیاه جوانان کشورم، برای تو، برای خودم، برای بی عدالتی، و برای پسرکم که مادری غمگین دارد. شاید اگر مادرش اهل همینجا بود.........؟ نمیدانم که کدام بهتر بود؟
به امید روز‌های بهتر.
۲ نظر:
شهرزاد جون
مهاجرت نسل ما و حتی نسل قبل ما راهگشا نیست. ولی همانطور که نوشتم اگه هفت نسل قبل من مهاجرت کرده بودن دیگه من اصلا ایرانی نبودم.
من هم بار‌ها به این مطلب فکر کرده‌ام که اگر اینگونه میشد سرنوشت ما چه قدر متفاوت می‌‌بود.
شاد باشی.
ارسال یک نظر