...و تولدت بهانه اى شد كه در خيال زنگِ شماره ۸ رو بزنم......در رو كه با فشار "اف اف" باز شده را هل بدم و بيام تو، يك نيم نگاه تو آینه ی جلو در به خودم بندازم و با شتاب پله‌ها رو بيام بالا.......هنوز به طبقه دوم نرسیدم كه اون صداى آشنا و مهربون ميگه "salaaaaaam" و من سَرَمو بالا ميكنم و دو تا موىِ سياهِ بافته مى بينم كه از نرده ی راه پله ها آويزون شدن پائين و من از همون طبقه دوم بلند ميگم "تولدت مبارك"! دو طبقه ديگر رو با شتاب طى ميكنم...وقتى به هم ميرسيم دوباره تبريك ميگم و همديگر رو بغل ميكنيم....میپریم تو خونه.....کاپشنم رو صندلى يا تختت آويزون ميشه و صداى قل قل خوشايند آب نويدِ چايى رو ميده!!!!!! در اين موقع ها، هميشه يه خوراکی جديد دارى و ميگى: "اينو تازه پيداش کردم, مزۀ فلان چيز ايران رو ميده"......
PS۱: بر گرفته از نامه‌ای به یک دوست.
PS۲: تقدیم به همهٔ عزیزانم که در این ماه متولد شده اند و من به خاطر همشون "ماه آذر" رو دوست دارم!
